మావాడి పరీక్షలు

ఆ రోజు నా మనసంతా అందోళనగా ఉంది. కారణం మా ఆఫీసరు నాకు లీవు ఇస్తాడో లేదో అని. రేపటినుండి మా అబ్బాయి కి పరీక్షలు. వాడిని దగ్గిర కూర్చొని చదివించాలి. వాడికి మంచి రాంక్ రావాలి లేకపోతే తరువాత చాలా ఇబ్బంది పడాలి. మావిడ మరీ మరీ చెప్పింది వాడి పరీక్షలు అయ్యేదాక శలవు పెట్టమని. నెమ్మదిగా లీవు లెటర్ పట్టుకొని మా ఆఫీసరు రూంలోకి వెళ్ళాను. మా ఆఫీసరు ఎప్పటిలాగానే కోపంగా ఏమిటన్నట్టు చూసాడు. నేను నెమ్మదిగా లీవు కావాలని అన్నాను. అదేమటండీ ఇది మార్చి నెల. అక్కౌంట్స్ అన్నీ మనం క్లోజ్ చేసుకోవాలి కదా. ఇలాటప్పుడు లీవు అంటే ఎలా . అసలే మీది బిల్లుల సీటు. మీరు పాసు చేయ్యల్సిన బిల్లులు కూడా చాలా ఉన్నాయి అన్నాడు. నిజమే సార్, కానీ ఇది మా అబ్బాయి జీవిత సమస్య. మా అబ్బాయి ఫైనల్ ఎగ్జాంస్. నేను వాడితోబాటు ఉండి చదివించాలి. లేకపోతే వాడి భవిష్యత్తు పాడవుతుంది అన్నాను. ఏమనుకున్నాడో ఏమో మొత్తానికి సరే అని లీవు గ్రాంట్ చేసాడు. అమ్మయ్య పెద్ద సమస్య తీరింది అనుకున్నాను. ఆ రోజు సాయంత్రం త్వరగా ఇంటికి చేరుకున్నాను. మా వాడు పుస్తకాలు ముందు వేసుకొని దీర్ఘంగా అలోచిస్తున్నాడు. వాడికి ముందు ఎగ్జాంస్ అంటే భయం పొగొట్టాలని "చూడు నాన్నా పరీక్షలంటే భయపడక్కరలేదు. దానికి తగ్గ ప్రిపరేషన్ మనము చేసుకోవాలి.ఇంతకు ముందు నువ్వు చదివిన సిలబస్ అంతా మరోసారి మననం చేసుకుంటే చాలు. ఏ ప్రశ్న అడిగినా సులువుగా సమాధానం వ్రాయవచ్చు. నువ్వు బాగా చదవాలి, మంచి ఇంజనీరువవ్వాలి. సరేనా? వాడు తల ఊపాడు. మరుసటి రోజు సైన్స్ పేపర్. వాడితోబాటు మేమూ వాడు సిలబస్ అంతా చదివే వరకు మేము కూర్చొని ఉన్నాము. మధ్య మధ్యలో వాడికి హార్లిక్స్ అందిస్తూ ధైర్యం చెపుతూ ఉన్నాము. అలా పన్నెండువరకూ సాగింది. మరీ ఎక్కువసేపు మెలుకవగా ఉంటే పరీక్ష వ్రాయలేడని పడుకొబెట్టాము.మరలా ఉదయాన్నే ఐదు గంటలకు లేపి పరీక్షకు సిద్ధం చేసాం.వాడు ఎగ్జాం వ్రాసి వచ్చేదాకా టెన్షనే. ఎలా వ్రాసేడోనని. వచ్చేక అడిగితే క్వస్చన్ పేపర్ మొహాన పడేసాడు. వాడు పెట్టిన టిక్కులనిబట్టి అన్ని సమాధానలు వ్రాసాడని సంతృప్తి చెందాం . అలా వాడి ఎగ్జాంస్ జరిగినన్ని రోజులూ మాకు నిద్ర ఉండేది కాదు. వాడిదసలే అన్ని విషయాలని తేలికగా తేసుకొనే మనస్తత్వం. వాడికి జీవితం గురించి, భాద్యతలగురించి నేను చెపుతూ ఉండేవాడిని. వాడి ఎగ్జాంస్ పూర్తి అయ్యాయి. ఇక రిజల్ట్ తెలియాలి. నాకు టెన్షన్ మరీ పెరిగిపోతూంటే మావిడ దెబ్బలాడింది "వాడి ఎగ్జాంస్ గురించి మీ ఆరోగ్యం పాడుచేసుకుంటారా ఏమిటి" అని. ఇంతలో రిజల్ట్స్ వచ్చాయి. మా వాడిని ఒకటవ తరగతి నుండీ రెండవ తరగతికి ప్రమోట్ చేస్తున్నట్టు స్కూల్‌వాళ్ళు పంపిన లెటర్ చూసేకాగాని నాకు మనసు కుదుట పడలేదు.

ఉగాది నవ్వు - ఒక కార్టూన్

తెలుగువారందరూ ఈ సంవత్సరమంతా ఇలాగే నవ్వులు చిందిస్తూ గడపాలని కోరుకుంటూ -
ఉగాది శుభాకాంక్షలతో సమీహ......

నా ఎక్సరసైజ్ ప్రహసనం

ఆ రోజెందుకో నాకు ఉదయాన్నే మెలుకువ వచ్చింది. నెమ్మదిగా లేచి బాల్కనీలోకి వచ్చాను. తెల తెలవారుతోంది. చిరు చీకట్లని సూర్య కిరణాలు తరిమే ప్రయత్నం చేస్తున్నాయి. వాతవరణం చాలా ప్రశాంతంగా చల్లగా ఉంది. మాది మా అపార్టుమెంటులో ఐదవ ఫ్లోరు. దూరంగా పచ్చని చెట్లు. కొద్దిపాటి మంచు కురుస్తూ ఉందటం వల్ల ఆకాశం లోని మబ్బులన్ని భూమి మీదకి వచ్చేసినట్లు ఉంది.అదృష్టవశాత్తు మాకు కోయిల అరుపులు కుడా వినిపిస్తూ ఉంటాయి. మా అపార్టుమెంటు పక్కనుండీ నల్లటి తారు రొడ్డు వెడుతుంది. దాని మీద అప్పుడే మనుష్యుల సంచారం మొదలైంది. వారిని కొద్దిగా పరికించి చూస్తేరకరకాల వయస్సులవాళ్ళు వేగంగా నడుస్తూ మార్నింగ్ వాక్ చేసున్నారు. కొందరితోబాటు వారి అర్ధాంగులు కుడా నడుస్తూ కనిపిస్తున్నారు. వారందరికి ఆరోగ్యం మీద ఎంత శ్రద్ధో? జీవితంలో ఎంతో కొంత డిసిప్లెన్ లేకపోతే ఇలా ఉదయాన్నే ఎక్సర్సైజులు చేసే క్రమశిక్షణ అలవాటవ్వదు. ఎక్సరసైజులవల్ల ఆరోగ్యంగా ఉండగలగడం, దానివల్ల ఆనందంగా ఉండటం జరుగుతాయి. మనుషులు కూడా ఎంతో నాజూకుగా ఉంటారు. ఒక్కసారి నావైపు చూసుకున్నాను. తిండి మీద అదుపు లేకపోవడంవల్ల పెరిగిన శరీరం, దానికి కల్లు కుండ తగిలించినట్టు పెరిగిన పొట్టా నా మీద నాకే వికారం కలిగింది. నేను కూడ కాస్త ఉదయాన్నే నడిస్తే? ఆరోగ్యం, ఆనందంతొపాటు జీవితం లో క్రమశిక్షణ వస్తాయేమో? ఇవాల్టినుండి నా జీవిత విధానం మార్చుకోవాలని నిర్నయించుకున్నాను. ఇకనుండి చికెన్, మఠన్ తినడం మానేయాలి. సిగరెట్లు, టీలు కుడా మానెయ్యాలి. కేవలం సాత్వికాహారం మాత్రమే తీసుకోవాలి. మధ్యాహ్నం కొద్ది కూరతొ అన్నము తినాలి. రాత్రి రెండు పుల్కాలో లేక రొట్టెలో తిని ఊరుకొవాలి. మరో విషయం రోజూ ఉందయాన్నే టీవీల్లో వచ్చే బాబా రాందేవ్ గారి యోగా నేర్చొకోవాలి. ఆయనలా పొట్టని లోపలికి బైటకి కదపగలిగితే ఈ బాన పొట్ట కూడా తగ్గిపోవచ్చు. కాబట్టి టీవీ చూడటం కుడా అలవాటు చేసుకోవాలి. ఆ నిర్నయం తీసుకోగానే నేను సన్నగా సంపూర్న అరోగ్యవంతుడిని అయిపొయినట్టు అనుభూతి కలిగింది. నిర్నయం తీసుకున్నందుకే ఇంత ఆరోగ్యం అనిపిస్తే నిజంగా ఎక్సరసైజులు చేస్తే ఇంకెంత అరోగ్యం కలుగుతుందో తలుచుకుంటే సంబరం వేసింది. ఆరోజు ఉందయాన్నే మావిడ ప్లేటులో పెట్టిన డజను ఇడ్లీలనుండీ పది ఇడ్లీలను పక్కన పెట్టేశాను. నెయ్యి కూడ వేసుకోకుండా రెండు ఇడ్లీలు తిని ఆఫీసుకు బయలుదేరేను. ఆఫేసులో ఉత్సాహంగా పని మొదలు పెట్టాను. గంట గడిచింది. పొట్టలో కొద్దిగా తేడాగా అనిపించింది. మరో గంట గడిచింది. పేగులు అరుపులు మొదలు పెట్టేయి. దీనినే ఆకలి అంటారుగాబోలు. కొద్దిసేపటికి మా కొలీగ్ సంబరంగా వచ్చి ఈ రోజు మీ అందరికి హొటల్ పేరడైస్‌లో ట్రీట్ ఇస్తున్నాను మీరందరు తప్పక రావాలని ఆహ్వానించాడు. ఎందుకని అడిగితే మా అబ్బాయికి ప్లేస్‌మెంట్ వచ్చింది అన్నాడు. నేను సందిగ్దంలో పడ్డాను నా ఆరోగ్య నియమాల విషయం తలుచుకొని. ఎలాగైనా అరోగ్యమే ముఖ్యం, మిగిలిన విషయాలకన్నా అనుకొని పార్టీకి వెళ్ళకూడదనే తీర్మానించుకున్నాను. నెమ్మదిగా లంచ్ టైం కావస్తోంది. ఆకలి విపరీతంగా పెరిగింది. నెమ్మదిగా నా కేరేజ్ తెరిచాను. రొజూలా కాకుండా దానిలో బుల్లి కప్పుడు రైస్, కొద్దిగా పొట్లకాయ కూర ఉంది. మామూలుగూ అయితే అది నాకు ఒక్క ఐటం సరిపడా కూడా కాదు. నెమ్మదిగా ఉన్న అన్నాన్నే తిన్నాను. బహుశ నా పొట్టకి భొజనం చేసిన విషయం కుడా తెలిసి ఉండదు. కేరేజ్ మూసి నెమ్మదిగా నా సీట్లొ వాలేను. కొద్దిగా మగత వచ్చింది. మా కొలీగ్ వచ్చి లేపి పద అందరూ నీ గురించి వెయిట్ చేస్తున్నారు అన్నాడు. ఎక్కడికి అన్నాను నేను. అదేమిటి పేరడైస్‌లొ పార్టీ ఇస్తున్నానని చెప్పేను కదా అన్నాడు. నాకప్పటికే కళ్ళకింద నల్ల మచ్చలతో రోగిష్టిలా తయారయ్యానేమో అన్న ఫీలింగ్ వచ్చింది. నామీద నాకే చాల జాలి కలిగింది. వెధవ జీవితం అన్న భావము కలిగింది. దేముడు తిండికి శరీరానికి ఎందుకు లంకె పెట్టాడో కదా అనిపించింది. ఇలా జీవితం ఎంత కాలం గడపాలో? కానీ ఇప్పుడే భరించడం కష్టంగా ఉంది. ఇక లాభం లేదు, ముందు వాళ్ళతోపాటు హొటల్‌కి వెళ్లి సుష్టుగా భోజనం చేయాలి. అనుకున్నదే తడవు వెంఠనే బయలుదేరేను. హొటల్‌లో రెండు బిర్యానీలు లాగించాకాగానీ మనసు కుదుట పడలేదు. ఆరోజు సాయంత్రం ఇంటికొచ్చి పడక కుర్చీలో పడుకొని ఆలోచించసాగాను. నాకంత వయసు ఏమి అంత మించిపొయిందని, ఇప్పటినుండి ఉపవాసాలు చేయడానికి. నా పొట్ట నాకేవిధంగాను అడ్డుగా లేదు. తిండి మానేసి కడుపు మాడ్చుకుంటూ బాబా రాందేవ్ మాత్రం ఏమి సుఖపడుతున్నడో? ఈ భొజన నియంత్రణలు, వ్యాయామాలు, ఉదయపు నడకలు మరో పదేళ్ళ తరువాత మొదలు పెట్టవచ్చు. కడుపు నిండా నచ్చిన తిండి తినకుండా మరో పదేళ్ళు ఎక్కువ బతికి మాత్రం సుఖమేమి ఉంటుంది? నా నిర్నయం మంచిదే అని మనసులో అనుకున్నాను. చాలా హాయిగా అనిపించింది. రాత్రికి కోడి వేపుడు చేయమని మావిడకి ఉత్సాహంగా ఆర్డరు వేశాను.

"సెల్ ఫోన్ బిల్" - ఒక కార్టూన్